به رسانه ی ارتباطی مجتمع آموزشی کوثر خوش آمدید
موسیقی، یعنی سکوت بعلاوه سکوت های شکسته شده ی موزون. در سکوتِ شاهد، یعنی شهادتِ دروغ، موقع خواب و استراحت و تعطیلی وجدان. سکوتِ مظلوم، یعنی نفرینی مطلق و ابدی. سکوت، در خود گریه دارد ولی گریه، با خود سکوتی ندارد. سکوتِ وداعِ واپسین دیدار دو دلدار، همیشه مرطوب است.
سکوتِ محکوم بی گناه، یعنی بغض، آه، گریه درون.
سکوتِ عاشق در جفای معشوق، یعنی پاس حرمتِ عشق.
بعضی با سکوت آنقدر دشمنند که حتی در خواب هم آن را با پریشان گوئی می شکنند.
هر سکوتی، سرشار از ناگفته ها نیست، بعضی وقت ها، سرشار از خجالتِ گفته هااستسکوتِ آرام کتابخانه، یعنی رعد و غرش نهفته ی تمامِ حرف های فشرده ی عالم
نوشته شده توسط شاخه ی هنر در چهارشنبه 89/10/22 و ساعت 9:5 عصر | نظرات دیگران()
