به رسانه ی ارتباطی مجتمع آموزشی کوثر خوش آمدید
مقصود از کرامت ذاتی آن است که خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده که در مقایسه با برخی موجودات دیگر از لحاظ ساختمان وجودی امکانات و مزایای بیشتری دارد، یا تنظیم و ساختار امکاناتش به شکل بهتری صورت پذیرفته و در هر حال،از دارایی و غنای بیشتری برخوردار است
این نوع کرامت حاکی از عنایت ویژه خداوند به نوع انسان است و همه انسانها از آن برخوردارند.از این رو هیچ کس نمی‌تواند و نباید به سبب برخورداری از آنها بر موجود دیگری فخر فروشد و آن را ملاک ارزشمندی و تکامل انسانی خود بداند یا به سبب آن مورد ستایش قرار گیرد،بلکه باید خداوند را بر آفرینش چنین موجودی با چنین امکاناتی ستود.زیرا این کرامت به اختیار انسان ربطی ندارد و انسان چه بخواهد و چه نخواهد از این کرامت برخوردار است آیاتی مانند
آیه چهارم سوره تین «لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم»
آیه چهارم از سوره مومنون « ثم انشأناه خلقاً آخر فتبارک الله احسن الخالقین»
و آیات فراوانی که از تفسیر جهان و آفرینش آن چه در زمین است برای انسان سخن می‌گویند مانند
« سخر لکم مانی السماوات و ما فی الارض جمیعاً منه»
یا « خلق لکم ما فی الارض جمیعا»همه بر کرامت تکوینی نوع انسان دلالت دارند
و آیاتی از قبیل « خلق الانسان ضعیفاً »
و آیه هفتاد سوره اسرا:
«و لقد کرمنا بنی آدم و حملنا هم فی البد و البحر و رزقنا هم من الطیبات و فضلنا هم علی کثیر ممن خلقنا تفضیلا»
که دلالت بر برتری انسان بر بسیاری از مخلوقات( نه همه آنها) دارد عدم برتری ذاتی انسان بر برخی از موجودات را یادآور می شود. وجود استعدادهای فراحیوانی و روح جاودانه انسان نیز از موارد کرامت ذاتی و هستی شناختی انسان به شمار میآید.
مقصود از کرامت اکتسابی دستیابی به کمالهایی است که انسان در پرتو ایمان و اعمال صالح اختیاری خود به دست می آورد.
نوشته شده توسط مدیریت مجتمع در دوشنبه 89/12/2 و ساعت 4:30 عصر | نظرات دیگران()
